Қалыйма Жантөреқызымен әңгімеміз «ә» дегеннен шығармашылық туралы өрбіді. Менің көз алдымда өмірге құштар, жаны да, барлық — болмыс-бітімі де ағып тұрған мөлдір бұлақтай, ішкі жан-дүниесінен ұлттық табиғатымыздың иісі аңқыған нағыз қазақ қызы отырды. Әңгімелескен сайын оның жүрек түкпірінен халқына, туған жеріне деген сүйіспеншілігі, ұлттық өнерге, әдебиетіміз бен мәдениетімізге деген құштарлығы арнасынан асып-төгіліп тұрғандай еді. Олай болатын жөні де бар. Қалыйма Жантөреқызы шығармашылыққа бала күнінен құштар болса керек. Жазбаса отыра алмайды. Кейде өзі үшін. Кейде басылымдарға береді. Осы жолдардың авторы, мен өзім де Қалыйма Жантөреқызының, негізінен, өз өмірі, айналасында болып жатқан оқиғалар туралы жазған «Сыңар сырға», «Ақмоншақ», «Қошқар атадағы қыз», «Жалғыз бүршік», «Ауылдағы айтақыр», «Ыстық сорпа», т.б. эсселерін оқып, сырттай сүйсініп жүрген оқырмандардың бірі едім. Танып- білмесем де, ауыл келбетін, ұлттық болмысымызды төгілте жазған суреткерлігіне тәнті болғанмын. Әңгіме барысында қаламгер замандасымыздың қазірдің өзінде жүзге тарта шығармашылық еңбегі, отыздан аса шағын жинақ кітапшасы жарық көргендігінен хабардар болдық. Зорланған қыз жөніндегі қысқа метражды фильмге де авторлық етіпті. Біз жүздескен күні де жазушы Мархабат Байғұт ағамыздың туған жері Пістеліден оралып, тың әсерден айыға алмай отырған беті екен.
Келесі жылы сексен жылдығын атап өткелі отырған жазушы, талантты тұлға Мархабат Байғұт осы кеңесті Қалыйманың басқарғанын қалап:
«Денсаулығым болмай жүр. Осы кеңесті сен басқарсаң деп едім» — деп қолқа салған болатын сол бір жылдары. Негізі, Қалыйма Жантөреева «AMANAT» партиясының жанындағы білім мен денсаулық кеңесінің жұмысына жетекшілік жасайтын. Сондықтан да кезінде бұл өтініштен бас тартқан еді. Дегенмен, алысты анадайдан болжап білетін көреген Мархабат ағамыз бұл таңдауында да қателеспепті. Қалыйманың жан-дүниесінің әдебиетпен бірге екендігін қалай сезіп-білген десеңізші!
